quinta-feira, outubro 14, 2004

Ilidía tinha paixão por amanheceres,
contemplava a luz e seus prazeres
acordava cedo, antes de outros seres,
para escutar seus acordares por meses.

Ilidía dormir não podia,
sem ver o céu vermelhar,
é só depois que a Ilidía
podia a vida ver melhor,
seus sons e o verde mar
(seus tons sabia de cor).

Coitada da Ilidía, nada!
quando nascia a chuva
ao invés da sua alvorada,
pois ela amava o cetin
de sua sonora velha luva
que podia usar, enfim.